Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (RKO) w dobie COVID-19

Nagłe zatrzymanie krążenia to sytuacja nagła, zaskakująca i wymagająca podjęcia natychmiastowych działań. Każda minuta opóźnienia zmniejsza szanse poszkodowanego na powrót do normalnego życia. W Polsce od kilkunastu lat funkcjonuje system Państwowe Ratownictwo Medyczne. W jego skład wchodzą między innymi Zespoły Ratownictwa Medycznego i to na nich głównie spoczywa obowiązek ratowania zdrowia i życia obywateli. Jednakże należy zdawać sobie sprawę, że to nie lekarze, ratownicy medyczni czy też pielęgniarki są najważniejszym elementem Systemu. To na świadkach zdarzenia, osobach często nie związanych zawodowo z ochroną zdrowia spoczywa największa odpowiedzialność w ratowaniu ofiar nagłego zatrzymania krążenia. To w ich obecności dzieją się rzeczy wymagające wezwania ratowników, a do momentu ich przyjazdu (czas dojazdu określa Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym i maksymalnie wynosi on odpowiednio 15 minut w mieście powyżej 10 tys. mieszkańców i 20 minut poza miastem) podjęcia Podstawowych Zabiegów Resuscytacyjnych (BLS). 15 minut to bardzo długi okres czasu, to czas, po którym ofiara nagłego zatrzymania krążenia, jeżeli nie podjęto BLS nie ma szans na przeżycie. 

Udzielanie pomocy jest naszym obowiązkiem moralnym (tym bardziej, że najczęściej jesteśmy świadkami zatrzymania krążenia u naszych najbliższych), jak i prawnym – mówi o tym artykuł 162 Kodeksu Karnego.

Warto tu zaznaczyć, że pomimo wielu nowych aktów prawnych ogłoszenie których wymusił stan pandemii, artykuł ten nie został zniesiony, nadal, jeżeli nie udzielimy pomocy poszkodowanemu grozi nam kara pozbawienia wolności do lat trzech. 

Więcej na podstronie kierunku ratownictwo medyczne PWSZ w Nysie: https://arc.pans.nysa.pl/index.php?p=14,114,0,0,17&ak=49,8096,0